خلوتکده مجازی
شاید اگر قرار باشد خلوتکده ای برای دنیای مجازی داشته باشیم ...شاید همینجا یعنی وبلاگستان که
این روزها خوب جایی است برای تنهایی و گفتن حرفهایی که نمی شود هر جایی مثلا در همان فضاهای
دیگر گفت شاید....حالم خوب نیست ....امروز 19 نفر از جوانان سرزمینم بی هیچ دلیل توجیه کننده ای
راهی سفر آسمان شدند و از کشور من و افراد بالا دست خبری آن چنان که باید در حد تسلیت هم نه و
در مجازی آباد اما مردمان سرزمینم به هر نحوی ابراز تاسف کردند و حال من اما خوب نیست ....
نمیدانم اگر فرزند یکی از افراد ارشد مملکتم بودند هم می توانستند اینگونه سکوت کنند و یا اینکه در
بوق و کرنا و مراسمهای پی در پی .....بدبختی اینجاست که نمی توانم این مصیبت را قضاو قدر و سرنوشت
بدانم .....حتی نمی توانم تسلیت بگویم به مادران اینها و چشهای در راه مانده دیگری که شاید هیچ وقت
از آنها چیزی گفته نشود و این فاجعه را در دل خود نگه دارند ..... ماهرمضان هست و فردا شب نوزدهم ماه ....
چقدر خوب که اینجا هست هنوز....
من اکنون ، شب و روز ، در جستجوی همه آن من هایی ام که این طبیعت بیگانه ، به حیله و «بی حضور من » ، بر من تحمیل کرده است ، تا همه را در پای « او » که به اعجاز خویش به اندرونم پا گذاشته است . قربانی کنم.